Diyalektik gereği, milletler devletler kurarlar, büyürler, gelişirler, güçlenirler, hükmederler, gerileme başlar ve çökerler.
Her devletin çöküşünde bir takım sebepler öne sürülür ama, yine diyalektiğe göre çöküş ve çıkış bir bütündür. Milletler çıkarken çöküşün, çökerken çıkışın tohumlarını atarlar.
Osmanlı Devletinin sanayi devrimini kaçırmasından sonra başlayan çöküş sürecinin ilerlemesi ile birlikte Avrupa devletleri tarafından hasta adam olarak değerlendirilmiş, toprakları paylaşma çalışmaları başlamıştı.
Uzun süren çöküş dönemi sonunda yaşanan savaşlar ve işgallere rağmen son dönemde hükümette olan İttihat ve Terakki fırkasının önde gelenlerinde çağdaş bir ulus devlet olma düşüncesi vardı.
Osmanlı Devleti’nin en kötü günlerindeki bu düşünce, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin temeli olmuştu.
Peki, biz 2. Dünya Savaşına girmediğimiz halde, bu savaşta yerle bir olan Almanya nasıl tekrar güçlendi de, biz onlar gibi olamadık. Çünkü Almanya gelişme evrelerini 1. Dünya Savaşından önce geçirmişti.
Neydi bu evreler?
Hangi aşamalardan geçmişti?
Kültür birliğini,
İktisadi birliğini,
Siyasi birliği sağlamaktan geçmişti.
Almanya, Leibniz’in “Almancılık” akımıyla kültür birliğini sağlamaya başlamıştı.
Bunu List’in çabalarıyla kurulan “Zolverein” (Gümrük Birliği) ile devam eden iktisadi birlik izlemişti.
Son aşamada Bismarck’ın gücüyle siyasi birlik sağlanmıştı.
Osmanlı’da kültür birliğinin temeli Şinasi, Ziya Paşa, Namık Kemal gibi isimlerle atılmıştı.
Osmanlı’da siyasi birliği sağlayacak Bismark’ın gibi isimler vardı ama, iktisadi birliği sağlayacak List gibi isimler yoktu.
Çünkü Osmanlı sanayi devrimini kaçırdığı için, milli ekonomik sistemi yoktu, olmamıştı.
Kültürel birliğin sağlanması süreci dahi bugün hala sıkıntılıdır. Eğer kültür birliği sağlanmış olsaydı, bugün hiçbir siyasi yapı Türkiye’nin bölünmesini istemez, hatta isteyemezdi.
Milli ekonomik bütünlüğü sağlama ve kendimize özgü ekonomik sistem oluşturmaya yönelik çalışmalar Atatürk döneminde “İzmir İktisat Kongresi” gibi çalışmalarla başlamış, Atatürk’ten sonra kadük kalmıştır.
Günümüzde ekonomik yapımızın kırılgan olmasının başat sebebi, kendimize özgü milli bir ekonomik sistemimizin olmamasındandır.
Bugün siyasi birliğimizin sağlanmış olduğunu söyleyebilecek bir Allah’ın kulu yoktur.
İktidardaki ittifak, muhalif İttifakı “Zillet”, “Hain” gibi sıfatlarla tanımladığı sürece, siyasi birliği sağlamayı bırakın konuşmayı, hayal dahi edemezsiniz.
Ülkemizdeki iktidar bırakın Milli birliğimizi sağlamayı, adeta sabote etmekle meşguldur.
Hem de, “Türkiye’deki en milliyetçi parti” olduğunu iddia eden milliyetçi bir ittifak ortağı ile bunu gerçekleştirmektedir.
En milliyetçi parti olduğunu iddia eden yapı, Milli birliğimizin önündeki en büyük engeli teşkil eden bir yapı haline bürünmüş durumdadır.
Türkiye’de kültürel, iktisadi ve siyasi bütünlüğü sağlamakta en büyük görev Türk Milliyetçiliğinin üstüne düşmekteyken, bu görevi sabote etmek gaflet, delalet ve hıyanetten başka neyle izah edilebilir?
